Ściana szkieletowa to ściana, w której elementy konstrukcyjne oddzielone są od wypełnienia, wykonanego zazwyczaj z mniej wytrzymałego materiału.
W konstrukcjach drewnianych ścian można wyróżnić:
Ściany o szkielecie drewnianym z wypełnieniem cegłą.
Jest to ściana ryglowa zwana potoczne murem pruskim, konstrukcją szachulcową lub fachówką (fachwerk). Spotkać też można rozwiązania, w których zamiast cegieł użyto gliny i trzciny do wypełnienia przestrzeni między szkieletem drewnianym.
Ściany sumikowo – łątkowe – rodzaj szkieletowej konstrukcji ściany składającej się z następujących elementów:
– podwalina – belka pozioma oparta na fundamencie
– słupki (łątki) – elementy pionowe połączone na czopy z podwaliną i oczepem. W słupkach w konstrukcji tradycyjnej są wykonane podłużne wyżłobienia, czasem bruzdy otrzymuje się przez nabicie listew.
– oczep (spinka) – górna belka w drewnianych ścianach o konstrukcji wieńcowej lub szkieletowej, zamyka ścianę. Przejmuje obciążenia z belek stropowych lub krokwi.
– sumiki – poziome bale wsuwane w wyżłobienia w łątkach
– miecze – czasem stosowanych w narożach budynku. Pełnią podobną rolę jak zastrzały w konstrukcji ryglowej (mur pruski), czyli usztywniają konstrukcję.
Budynki o tej konstrukcji można spotkać jeszcze na terenach wiejskich całej Polski. Część budynków zostało przeniesionych do skansenów etnograficznych.
Ściany szkieletowe z bali i desek – składają się z pionowych słupków z bali o wysokości kondygnacji budynku, usztywnionych w narożach zastrzałami. Słupki narożne budynków o większej wysokości wykonuje się jako ciągłe z trzech bali połączonych ze sobą. Nad otworami okiennymi i drzwiowymi umieszcza się rygle nadotworowe. Do szkieletu mocuje się przy pomocy gwoździ deskowanie (szalowanie) w układzie pionowym lub poziomym. Deskowanie może zostać wykonane jako dwustronne lub jednostronne, wówczas od strony pomieszczeń montuje się płyty z materiałów drewnopochodnych, które można np. otynkować. Przestrzeń pomiędzy okładzinami wypełnia się materiałem izolacyjnym. Przy budowie takich ścian często stosowano trociny, torf.
Ściany osłonowe w budynkach o konstrukcji szkieletowej stalowej lub żelbetowej wykonuje się najczęściej na konstrukcjach wsporczych z rusztu (układ słupków i rygli) stalowych. Do rusztu montuje się:
– płyty z blach stalowych z rdzeniem z materiałów izolacyjnych (wełna mineralna, styropian, poliuretan),
– blachy stalowe profilowane lub kasety stalowe i blachy stalowe z wypełnieniem przestrzeni między blachami materiałem izolacyjnym. W tym przypadku poszczególne warstwy montuje się na budowie, a przestrzeń między nimi wypełnia się najczęściej wełną mineralną.
– fasady aluminiowo-szklane. W zależności od wysokości ścian mogą być montowane bezpośrednio do konstrukcji budynku lub do dodatkowej konstrukcji wsporczej z rusztu stalowego. Profile aluminiowe są wzmocnione od wewnątrz stalowymi wkładkami. Wypełnienie wykonywane jest z szyb zespolonych, które mogą zapewnić odpowiednie warunki izolacji termicznej i akustycznej. Zastosowanie szyb refleksyjnych o różnej kolorystyce podnosi walory estetyczne tego typu obudowy. Część pól może zostać wypełniona arkuszami z płaskiej blachy aluminiowej; (od wewnątrz w tych polach stosuje się zazwyczaj wypełnienie wełną mineralną i obudowanie płytami gipsowo – kartonowymi).
W latach siedemdziesiątych XX wieku montowano także obudowy z płyt azbesto – cementowych (eternit).
Materiały: Wikipedia
Opracowanie: Redakcja