Myśląc o ociepleniu podziemnych części budynków, należy zwrócić uwagę na to, z jakimi czynnikami atmosferycznymi będą one miały bezpośredni kontakt. Podstawowym kryterium wyboru materiałów izolacyjnych powinna być ich odporność na zawilgocenie, a także gnicie. Nie mogą one stanowić pożywki dla grzybów czy pleśni. Powinny także charakteryzować się niewielką ściśliwością i dużą odpornością na uszkodzenia mechaniczne. Takie cechy mają przedstawione poniżej materiały.
– Styropian, czyli polistyren ekspandowany
Jeśli ocieplenie nie będzie zabezpieczone warstwą osłonową, należy je wykonać z płyt odmiany FS 20, czyli styropianu samogasnącego o ciężarze minimum 20 kg/m3. Płyt nie wolno punktowo mocować na zaprawę, bo wtedy pod naporem gruntu mogłyby pękać. Klei się je do ścian wodną emulsją asfaltowo-kauczukową, na przykład Dysperbitem albo Abizolem TM, które nie powodują rozpuszczania styropianu (“znikania”), a jednocześnie stanowią dla ściany izolację przeciwwilgociową. Następnie od strony zewnętrznej płyty pokrywa się siatką z włókna szklanego (wklejaną w zaprawę klejową) albo tłoczoną folią hydroizolacyjną. Osłona z siatki lub folii zapobiega zagnieżdżeniu się w styropianie gryzoni.
W ścianach trójwarstwowych dopuszczalne jest stosowanie tańszej odmiany styropianu FS 15, ponieważ będzie go zabezpieczać ścianka osłonowa.
Uwaga! Styropian nie jest polecany przy wysokim poziomie wód gruntowych, ponieważ stały kontakt z wodą pogarsza jego właściwości ciepłochronne (w pewnym stopniu materiał ten nią nasiąka). W takiej sytuacji można go stosować jedynie w ścianach trójwarstwowych, w których izolację przeciwwilgociową układa się od zewnątrz.
– Polistyren ekstrudowany
Gdy poziom wód gruntowych jest wysoki, zewnętrzną izolację cieplną najlepiej wykonać z polistyrenu ekstrudowanego. Ma on bardzo dobre właściwości ciepłochronne i znikomą nasiąkliwość. Jest też bardziej odporny na uszkodzenia mechaniczne niż styropian, jednak i on – podobnie jak styropian – nie powinien mieć kontaktu z materiałami zawierającymi rozpuszczalniki i oleje (smołą, lepikiem na zimno czy benzyną) ani też z ich oparami, ponieważ powodują one jego rozpuszczanie. Polistyren należy więc przyklejać do ścian wodnymi emulsjami asfaltowo-kauczukowymi.
– Zasypki keramzytowe
Keramzyt – kruszywo sztuczne o dość dobrych właściwościach izolacyjnych – można stosować do ocieplania ścian fundamentowych od strony wewnętrznej. Kruszywem keramzytowym wypełnia się wykop fundamentowy, formując nasyp w kształcie odwróconego trójkąta. Wcześniej wykop trzeba pokryć folią izolacyjną lub geowłókniną, aby keramzyt nie wymieszał się z ziemią.
– Wełna mineralna i szklana
Zwykle stosuje się je do izolacji nadziemnych części budynku, ale na rynku można też spotkać specjalne twarde płyty, które nadają się do izolacji ścian fundamentowych. Cechuje je mała ściśliwość i nasiąkliwość, a także wysoka gęstość – powyżej 110 kg/m3. Płyty te najlepiej sprawdzają się w ścianach trójwarstwowych.
Materiały: dom.gazeta.pl
Opracowanie: Redakcja