Odżelaziacze i odmanganiacze

Urządzenia odżelaziająco – odmanganiające przeznaczone są dla osób posiadających własne ujęcie wody (studnia). Zawartość żelaza i manganu w wodzie z ujęcia własnego bardzo często znacznie przekracza normę sanitarną i nie nadaje się do picia. Dodatkowo żelazo i mangan pozostawiają trwałe i trudne do usunięcia przebarwienia i zacieki na urządzeniach i armaturze sanitarnej.

Usuwanie żelaza wymaga jego utlenienia w wodzie do formy nierozpuszczalnej, a następnie przepuszczenia tak przygotowanej wody przez filtr wypełniony piaskiem kwarcowym. Utlenianie może następować przy użyciu tlenu z powietrza (aerator) lub przy użyciu silnych utleniaczy (np. nadmanganian potasu). W obu wypadkach stosowane są nieco inne rozwiązania odżelaziaczy.

Odżelaziacze współpracujące z aeratorem napowietrzającym wodę mają postać cylindrycznego wolnostojącego zbiornika z zamontowaną głowicą sterującą. Ich prawidłowe działanie wymaga na ogół podniesienia pH wody (stosuje się tutaj dodatek do złoża filtracyjnego w postaci prażonego dolomitu), które przyspiesza utlenianie żelaza. Sprawność procesu odżelaziania wymaga wypracowania złoża, czyli utworzenia na powierzchni ziaren piasku katalitycznych tlenków żelaza i manganu (trwa to do tygodnia czasu).
W handlu dostępne są też odżelaziacze ze złożami katalitycznymi, które nie wymagają wpracowania i od razu, od momentu zamontowania mogą usuwać związki żelaza z wody. Złoża katalityczne są bardzo skuteczne w odniesieniu do związków manganu, ich wadą jest konieczność okresowej regeneracji przy użyciu roztworu nadmanganianu potasu. Odżelaziacze ze złożami katalitycznymi produkowane są jako wolnostojące  (posiadają wtedy osobny zbiornik na nadmanganian) lub narurowe. Modele narurowe przeznaczone są do małych zapotrzebowań na wodę (np. domki letniskowe), wyposażane są w wymienne wkłady wypełnione złożem katalitycznym i po zużyciu nie nadają się do regeneracji.

źródło:
1) www.domwody.pl