Stosowanie wentylatorów osiowych do instalacji wentylacji mechanicznej jest ograniczone ze względu na ich niski spręż i sprawność. Jednak w instalacjach wymagających przetłaczania dużych strumieni powietrza przy małych oporach przepływu w sieci przewodów, wentylatory osiowe są chętnie stosowane, gdyż w porównaniu z wentylatorami promieniowymi wymagają mniej miejsca i przeważnie są tańsze. Jednak są bardziej hałaśliwe przy tych samych warunkach pracy.
Obszary stosowalności wentylatorów
Wentylatory osiowe składają się z obudowy, najczęściej w formie pierścienia z blachy stalowej i wirnika zamocowanego na wale silnika elektrycznego, który jest zamontowany na zewnątrz obudowy. Najprostsze konstrukcje mają od 3 do 9 łopatek z blachy lub tworzywa sztucznego, zamocowanych na wale silnika, a obudowa bywa wykonywana z lekko wyprofilowanego arkusza blachy i osłony wirnika z metalowych prętów. Bardziej wyrafinowane konstrukcje posiadają wielołopatkowy wirnik z profilowanymi łopatkami, często o zmiennym kącie natarcia, ruchome lub nieruchome kierownice wlotowe i obudowę w kształcie zbliżonym do dyszy Venturiego.
Schemat wentylatora osiowego. 1- wirnik, 2-silnik, 3 kierownica, 4-kołpak
Wentylatory osiowe dzielą się na:
- sufitowe śmigłowe, mocowane bez obudowy
- okienne lub ścienne
- kanałowe, mocowane w kanałach wentylacyjnych
- osiowe z kierownicami
- przeciwbieżne
Wentylatory śmigłowe
Składają się z łopatkowego wirnika przypominającego śmigło. Małe wentylatory śmigłowe nie wymagają korpusu a ich łopatki mogą być wykonane nawet z miękkiej gumy. Wentylatory śmigłowe produkuje się w różnych wielkościach od miniaturowych do zastosowań domowych do olbrzymich o średnicach przekraczających 15 metrów.
Wentylatory ścienne
Montowane są na ścianie pomieszczenia na wlocie do kanału wentylacyjnego, jak też bezpośrednio w ścianie zewnętrznej lub oknie (wentylatory okienne). Kierunek przepływu powietrza zwykle od silnika w stronę wirnika. Wirniki wykonywane ze stali emaliowanej, stali nierdzewnej lub tworzyw sztucznych, o różnej odporności na temperaturę i zapylenie. Sposób montażu może być dowolny lub tylko pionowy.
W przypadku wentylatorów okiennych specjalna konstrukcja obudowy umożliwia także montaż w otworze wyciętym w szybie.
Wentylatory oddymiające – wyciągają gorący dymu powstały w czasie pożaru dzięki temu ułatwiają przeprowadzenie akcji gaśniczej i chronią konstrukcję budynku. Stosowane w centrach handlowych, gastronomii, wentylacji podziemnych parkingów, itp. Wytrzymują temperatury do 400° C (okres dwóch godzin)
Wentylatory przeciwbieżne – na ogół zbudowane z dwóch wirników, obracających się w przeciwnych kierunkach, napędzanych osobnymi silnikami. Znajdują zastosowanie w instalacjach wentylacyjnych kopalń i okrętów. Ich smukła budowa pozwala na montaż w wąskich przestrzeniach.
Wentylatory osiowe przeciwwybuchowe – Spełniają wymogi grupy II kategorii 2G/3G – strefa 1 i/lub 2. Obudowa wentylatorów wykonywana jest ze stali, wirniki zwykle stalowe lub aluminiowe. Przeznaczone są do montażu w kanale, bądź na ścianie.
Wentylatory kanałowe
Mocowane są wewnątrz kanałów wentylacyjnych i mają konstrukcje umożliwiającą przykręcenie do typowych elementów wentylacyjnych prostokątnych lub kołowych. Silnik tych wentylatorów może być zamocowany obok wirnika, na wale, lub poprzez przekładnię pasową. Przeznaczone do wentylacji ogólnej pomieszczeń o charakterze użytkowym jak i przemysłowym: hurtowni, magazynów, warsztatów, hal produkcyjnych, parkingów, lokali handlowych, szklarni, pomieszczeń hodowlanych. Znajdują zastosowanie w urządzeniach klimatyzacyjnych.
źródło:
1) ,,Wentylacja i klimatyzacja” A.Pełech
2) www.instsani.pl