Grzejnik może być zamocowany na ścianie, postawiony na podłodze lub nawet możemy go ukryć w posadzce w specjalnie przygotowanym kanale. Wybór rozwiązania zależy od warunków budowlanych, może mieć też ograniczenia architektoniczne, związane z wyposażeniem wnętrz, czy przepisami konserwatora zabytków ale na ogół producenci oferują różne rozwiązania uchwytów grzejnikowych.
Uchwyty ścienne
Jest standardowo dostarczany razem z grzejnikami. Dzięki niemu możemy montować grzejniki na ścianach betonowych z betonu pełnego i komórkowego oraz pełnych cegieł, w odległości 40 mm od ściany. Montaż wspornika odbywa się na wieszakach przyspawanych w górnej części płyty grzejnika. Ustawienie pionu przeprowadza się za pomocą osobnych „klipsów” z polipropylenu z regulowaną głębokością, zakładanych na wieszaki dolne. Rozwiązanie ma maksymalną wytrzymałość 500 N, dlatego nie nadaje się do pomieszczeń publicznych (szkoły).
Wspornik pojedynczy z klipsem do regulacji pionu
Wspornik podwójny dwuelementowy – składa się z dwóch osobnych wieszaków pojedynczych z regulowaną głębokością montażu (średnio 40–60 mm), z wygodnymi uszami do zamocowania płyty grzejnika. Pozwala na unieruchomienie grzejnika
Wspornik podwójny jednoelementowy – składa się z kątownika z dwoma uchwytami grzejnikowymi. Zwykle wykonywany jest w postaci uniwersalnej, tzn. pozwalającej na montaż w dwóch położeniach różniących się głębokością montażu (np. montaż grzejnika w odległości 23, 31,5 lub 43 mm od ściany). Wytrzymałość na obciążenie pionowe > 1000 N. Wada – brak możliwości regulacji głębokości, ściana musi być bardzo równa. Jeden
komplet wieszaków pasuje tylko pod konkretną wysokość grzejnika, należy więc zamawiać wieszaki podając wysokość płyt.
Wspornik kompaktowy (konsola ścienna) – jest obecnie jednym z popularniejszych rozwiązań na rynku. Pozwala na bezpieczne zamocowanie grzejnika na każdej ścianie i unieruchomienia płyt Występuje w odmianach dla grzejników: standardowych i higienicznych. Pierwsze rozwiązanie może dodatkowo umożliwiać montaż grzejnika na wieszakach fabrycznych, przyspawanych do płyt lub bezpośrednio na kantach płyt. Odległość grzejnika od ściany jest stała i wynosi około 40 mm. Konsole do grzejników higienicznych wykonywane są z dystansem od ściany 66 lub 100 mm i nadają się do pomieszczeń szpitalnych. Wszystkie konsole powinny być zamawiane pod konkretną wysokość grzejnika.
Wsporniki (konsole) do grzejników płytowych, po prawej wersja szpitalna
Wspornik do nawiercania – znany z rynku niemieckiego pod nazwą „bohrkonsole”. Zbudowany jest z wytrzymałego dybla o dużej długości i średnicy z zamocowanym na końcu uchwytem grzejnikowym. Wykonywany jest pod wiertło 15 lub 18 mm i w długościach montażowych (głębokościach wiercenia w ścianie) od 100 do 180 mm. Nadaje się szczególnie do montażu grzejnika na ścianach z cegieł dziurawek. Wytrzymałość na obciążenie zależy od maksymalnego wysięgu grzejnika (zwykle podaje się dla 50 mm – 1000 N). W wykonaniu zwykłym mocowany jest
na wieszaku przyspawanym do grzejnika i ma w komplecie uchwyt dystansowy zakładany na wieszak dolny; w specjalnym – blokadę ruchu zakładaną na krawędź dolną lub górną grzejnika (rozwiązanie dla budynków użyteczności publicznej).
Uchwyty podłogowe
Zamocowanie grzejnika na podłodze ma uzasadnienie, gdy nie ma możliwości montażu naściennego (np. przeszklona
ściana, zbyt niski parapet, ściana z krzywizną). Rozwiązanie takie pozwala też na montaż grzejnika w dowolnej odległości od ściany. Uchwyty podłogowe wykonywane są w postaci stojaków ze stali profilowej zamocowanych w masywnej stalowej podstawie, do których zaczepia się grzejnik. W zależności od budowy stojaka i sposobu jego montażu uchwyty stojakowe dzieli się na wewnętrzne i zewnętrzne. Stojaki mają różne wysokości montażowe,
decyduje o tym długość kształtownika stalowego i w zależności od potrzeb oraz wykończenia posadzki mogą być mocowane do gotowej podłogi (stopa stojaka skryta jest wtedy ozdobną rozetą maskującą) lub do gołego stropu. W drugim przypadku stopa zabetonowana jest w posadzce, co zapewnia maksymalną wytrzymałość konstrukcji.
Uchwyty stojakowe wewnętrzne – montowane są wewnątrz grzejnika, pomiędzy płytami. Z uwagi na różną budowę grzejników (grzejniki bez listew np. typ 20, z pojedynczą – typ 21 i podwójną listwą grzejną, typ 22), wykonywane są w dwóch odmianach. Dla grzejników bez listew grzejnych, stojak ma zawsze dodatkową półkę, na której opiera się dół grzejnika. Wytrzymałość takiego rozwiązania jest bardzo duża i wynosi 1800 N, jednocześnie jedynymi widocznymi elementami są dwie nogi. Dla unieruchomienia grzejnika (uniemożliwienia podniesienia go do góry), stojak ma dodatkową blokadę mocowaną albo do przyłącza rurowego, albo do zewnętrznego uchwytu. Stojaki tego typu nadają się zarówno dla grzejników płytowych żebrowanych, jak i gładkich. Grzejniki typu 11, 22, 33 mogą być mocowane na stojakach z półką i zaczepem lub na stojakach z dodatkową powierzchnią przenikania. Ostatni rodzaj stojaków mocowany jest pomiędzy płytą grzejnika a listwą grzejną i blokowany dwoma dodatkowymi uchwytami bocznymi.
Uchwyty stojakowe zewnętrzne mocowane są do wieszaków przyspawanych do grzejnika. Zbudowane są w postaci kształtownika stalowego zamocowane w podstawie, na którym zamocowane są dwa suwliwe uchwyty z blokadą ruchu i zaczepami do grzejnika. Kształtownik przycina się na odpowiednią długość dopasowana do wysokości grzejnika i zaślepia od góry korkiem z tworzywa. Rozwiązanie wytrzymuje obciążenia do 1000 N.
Montaż grzejników płytowych na stojakach po lewej zewnętrznym, po prawej wewnętrznym
źródło:
1) www.instsani.pl