W instalacjach w układzie rozdzielaczowym może występować jeden lub kilka pionów, którymi czynnik grzewczy doprowadzony jest do rozdzielaczy, z których przewody prowadzone są bezpośrednio do grzejników. Do każdego grzejnika biegnie oddzielna para przewodów (zasilający i powrotny). Przewody prowadzi się pod posadzką. Często przewody te niezależnie od mocy grzejnika mają jednakową średnicę, co ułatwia wykonanie instalacji. W przypadku układu rozdzielaczowego przeważnie stosuje się grzejniki z podłączeniem dolnym. Dobrym rozwiązaniem z punktu widzenia estetyki pomieszczenia, a zwłaszcza podłogi, jest podejście do grzejnika od tyłu, czyli ze ściany, za pomocą specjalnego zestawu przyłączeniowego. Układ rozdzielaczowy ma szereg zalet, które powodują, że jest on obecnie bardzo często stosowany w budynkach nowo wznoszonych.
Układ rozdzielaczowy
Zalety i wady
- brak połączeń w podłodze, wszystkie podejścia pod grzejniki biegnące od rozdzielcza do zaworów grzejnikowych wykonane sa pełnymi odcinkami rur, przy instalacji wykonanej z rur PE w rurze osłonowej peschla i łagodnych łukach, istnieje możliwość wymiany uszkodzonego odcinka rury bez rozkuwania posadzki
- brak konieczności kucia bruzd w ścianach, wykonywania dodatkowych przejść przez stropy
- duża niezależność pracy i regulacji wydajności poszczególnych grzejników
- duża ilość rur biegnących w podłodze, wysoki koszt materiałów
- możliwość wykonywania tylko w nowobudowanych obiektach
- problemy z odwadnianiem i odpowietrzaniem instalacji
źródło:
1) www.instsani.pl