Tag Archives: konserwacja drenażu

Zasady montażu drenażu opaskowego

  • Rurociągi wykonuje się z rur perforowanych PVC-U, PP-B o średnicy min. DN 100 mm i układa ze spadkiem min. 0,4 – 0,5 %. Drenaż pierścieniowy może być wykonany przed wznoszeniem obiektu, co zapewnia odwodnienie wykopu fundamentowego.
  • Woda odprowadzana jest grawitacyjnie z studzienki osadnikowej o pojemności min. 35 dm3 do odbiornika np. kanalizacji deszczowej, rowu. Dostęp do rur drenarskich następuje  poprzez studzienki inspekcyjne. Gdy wody z drenażu nie można odprowadzić grawitacyjnie, konieczne jest zastosowanie przepompowni.
  • Trasy drenaży pierścieniowych uzależnione są od obrysu zewnętrznego odwadnianych obiektów. Należy dążyć do tego, aby trasy rurociągów były możliwie proste i krótkie.
  • Zaleca się stosowanie rur drenażowych z filtrem mineralnym z włókien polipropylenowych (PP). Rury z filtrem PP nadają się do każdego rodzaju podłoża i mogą z powodzeniem być stosowane do odwodnień podziemnych części budynków i fundamentów. Filtr PP jest materiałem syntetycznym odpornym na proces biodegradacji.
  • W gruntach o pH kwaśnym, zażelazionych, drenażach drogowych nie zaleca się stosowania filtrów z włókien kokosowych, podatnych na przyspieszony proces biodegradacji i obniżenie trwałości.

111

  • Drenaż opaskowy należy montować mniej więcej w połowie wysokości ławy fundamentowej

1014

  • Zbyt wysoki montaż drenażu powoduje gromadzenie się części wody bezpośrednio przy izolacji ściany zewnętrznej i przy najmniejszych uszkodzeniach tej izolacji, staje się przyczyną zawilgacania ścian piwnicy, lub w skrajnych przypadkach – jej zalania
  • Rurę drenażową na całej długości należy obsypać żwirem płukanym o ziarnistości max 32 mm, przy czym warstwa żwiru powinna wynosić:
    –         min. 15 cm pod rurą drenażową i z boku rury
    –         min. 30-50 cm nad rurą drenażową
  • Dodatkowo rurę od góry zabezpieczamy geowłókniną, czyli specjalną syntetyczną tkaniną przepuszczalną dla wody, ale jednocześnie stanowiącą szczelną barierę dla piasku i mułu. Zadaniem geowłókniny jest więc ochrona drenażu przed zamuleniem i przenikaniem w jego pobliże korzeni roślin.
  • Geowłókninę układamy powyżej warstwy żwiru, wywijając na izolację ściany zewnętrznej. W przypadkach, gdy zamulenie drenażu możliwe jest również od spodu, geowłóknina powinna być ułożona bezpośrednio na dnie wykopu, na uprzednio przygotowanej warstwie piasku.
  • Przy piwnicach głęboko położonych, narażonych na duże parcie ze strony wody gruntowej (np. budynki położone na stokach), częstym rozwiązaniem jest zastosowanie na ścianie piwnicy dodatkowej płyty ochronnej o dużej odporności na ściskanie. Płyta taka pełni często także funkcje ciepłochronne. W systemach drenażowych stosujmy od razu płyty z gotową warstwą geowłókniny.
  • W budynkach dużych, o powierzchni w planie przekraczającej 200 m2 należy wykonać dodatkowe odwodnienie podłogi w piwnicy przez tzw. drenaż powierzchniowy ułożony pod budynkiem. W tym wypadku, jeszcze przed wykonaniem podłoża betonowego, pomiędzy fundamentami budynku układamy geowłókninę i wzdłuż fundamentów (podobnie jak na zewnątrz budynku), montujemy rury drenarskie zasypując je żwirem do poziomu podłoża. W samych ławach fundamentowych,  w trakcie ich wylewania co kilka metrów wykonujemy otwory przelotowe , montując w zbrojeniu bose odcinki rur stalowych lub żeliwnych (może być twarde PVC). Przy takim rozwiązaniu, woda zbierająca się pod podłogą piwnicy będzie od razu odprowadzana na zewnątrz budynku, do rur drenażu opaskowego.
  • Ilość studzienek kontrolnych zależy w dużej mierze od rodzaju rur drenarskich. Przy rurach elastycznych, wiele załamań budynku możemy pokonać przez wygięcie przewodu. Pamiętajmy jednak, że czyszczenie drenażu jest wtedy utrudnione.
  • Sprawdzenie poprawności działania instalacji drenażowej należy przeprowadzić jeszcze przed zasypaniem wykopu ziemią. W tym celu w najwyższym punkcie drenażu umieszczamy wąż ogrodowy i wlewamy wodę obserwując jej spływ w poszczególnych ciągach rur. Przy prawidłowym ułożeniu, w krótkim czasie woda powinna się pojawić w najniższym punkcie drenażu, w studzience zbiorczej.
  • Przynajmniej raz do roku powinniśmy więc sprawdzić studzienki kontrolne wybierając z dna nagromadzony w nich piasek i muł. Raz na dwa, trzy  lata zaleca się też przepłukanie drenażu wodą pod ciśnieniem.

źródło:
1) www.instalacjebudowlane.pl
2) www.dom.pl