Energia słoneczna to energia pozyskiwana z bezpośredniego oraz rozproszonego (odbitego) promieniowania słonecznego. Maksymalną mocą jaką można uzyskać bezpośrednio z energii słonecznej na jednym metrze kwadratowym jest tzw. stała słoneczna, która wynosi średnio 1 367 W/m2 i jest mocą promieniowania słonecznego docierającą do zewnętrznej warstwy atmosfery. Część tej energii jest odbijana lub pochłaniana przez atmosferę, więc efektywnie wykorzystać przy powierzchni Ziemi możemy do 1 000 W/m2.
Zatrzymanie energii słonecznej i wykorzystanie jej do ogrzewania domu lub przygotowania ciepłej wody wymaga zamiany energii promieniowania na energię cieplną. Proces ten zachodzi w specjalnych konstrukcjach zwanych “kolektorami słonecznymi”. Ilość energii promieniowania słonecznego jest bardzo zmienna i zależy od wielu czynników, jak:
- kąta padania promieni słonecznych
- długości dnia
- zachmurzenia
- nasłonecznienia
- gęstości promieniowania
Jednym z ważniejszych parametrów opisujących energie słoneczną jest nasłonecznienie, czyli ilość energii słonecznej padającej na jednostkę powierzchni płaszczyzny w określonym czasie. Na rysunku poniżej przedstawiono rozkład sum nasłonecznienia na jednostkę powierzchni poziomej wg Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej dla wskazanych rejonów kraju.
Innym parametrem, decydującym o możliwościach wykorzystania energii promieniowania słonecznego w kolektorach są średnioroczne sumy promieniowania słonecznego. Przedstawiono je na rysunku poniżej, podając wartości godzin usłonecznienia (ilości godzin czasu trwania promieniowania słonecznego w ciągu roku) dla reprezentatywnych rejonów Polski wg IMGiW
źródło:
1) www.instsani.pl