Konstrukcja wentylatorów o przepływie poprzecznym znana jest od ponad 80 lat, lecz dopiero wyniki prac konstrukcyjnych i badawczych z ostatnich lat pozwoliły na opracowanie takich rozwiązań, których charakterystyki eksploatacyjne są porównywalne z charakterystykami innych wentylatorów.
Zasada działania wentylatorów o przepływie poprzecznym różni się nieco od innych wentylatorów promieniowych.
Wirnik 1 w kształcie wydłużonego walca, z łopatkami odgiętymi do przodu, jest z obu końców zamknięty płaskimi dennicami. Ponieważ jest to z założenia wentylator promieniowy, wirnik jest osłonięty dwuczęściową obudową 2,3. Kierownica 2 wykonana jest z blachy perforowanej. Umieszczona nad kierownicą płyta 4 zakrzywioną krawędzią kieruje strumień powietrza stycznie do obwodu wirnika. W wyniku rotacji wirnika strumień powietrza przepływa między łopatkami części wlotowej wirnika do jego wnętrza. W obrębie wirnika tworzy się obszar turbulencji 5, który współdziałając z układem kierownic, odchyla strumień przez część wylotową wirnika, w kierunku kanału tłoczonego między spiralną obudową i perforowaną kierownicą.
Część powietrza, zależna od wartości ciśnienia statycznego, panującego w kanale wywiewnym, zawraca przez otwory perforacji do kanału cyrkulacyjnego 6. Wewnętrzna cyrkulacja części strumienia powietrza powoduje większa stabilność obszaru turbulencji wewnątrz wirnika, równomierny przepływ przez wirnik zapobiega odrywaniu strugi przyściennej w obszarze wylotowym. Wszystko to zwiększa zakres pracy wentylatora przy różnych prędkościach obrotowych wirnika, zmniejsza straty ciśnienia i hałas wywołany działaniem wentylatora.
Wlot i wylot wentylatora są prostokątne. Konstrukcja wentylatora umożliwia zmianę kierunku przepływu powietrza o kąt od 90 do 180. Dodatkowo płyta obudowy służy do ukierunkowania przepływu na wprost.
źródło:
1) ,,Wentylacja i klimatyzacja” A.Pełech