Jakie panele fotowoltaiczne wyróżniamy?
Panele fotowoltaiczne dzielimy na:
Polikrystaliczne (multikrystaliczne) – zbudowane z ogniw składających się z wielu kryształów krzemu, których niejednorodna powierzchnia przypomina szron. Choć ich wydajność (14%-16%) jest niższa od paneli monokrystalicznych, są one bardziej rozpowszechnione. Jest to związane z mniej złożonym procesem produkcyjnym i ceną.
Monokrystaliczne – składające się z ogniw tworzonych z jednorodnego kryształu krzemu o uporządkowanej budowie wewnętrznej. Podstawą do ich tworzenia są cięte na warstwy odpowiedniej wielkości bloki krzemu, których grubość wynosi około 0,3 mm. Ogniwa monokrystaliczne osiągają najwyższy poziom żywotności oraz sprawności (15-19%).
Amorficzne (ogniwa cienkowarstwowe; thin-film) o innej strukturze krzemu, co stwarza możliwości oszczędzania na surowcu. Gruba na jedynie 2 mikrony warstwa krzemu osadzana jest na powierzchni innego materiału, takiego jak np. szkło. Nie można tu wyróżnić pojedynczych ogniw. Moduły te najczęściej spotykane są w małych urządzeniach, aczkolwiek wykorzystywane są również w dużych systemach do zasilania domów. Ich sprawność osiąga poziom około 9-14%.
Podstawowe różnice pomiędzy panelami fotowoltaicznymi
Ogniwa polikrystaliczne wykonane są z wykrystalizowanego krzemu. Wizualnie posiadają najczęściej niebieski kolor i wyraźnie zarysowane kryształy krzemu.
Panele monokrystaliczne o wiele lepiej radzą sobie w dni słoneczne, podczas gdy polikrystaliczne mogą osiągać wyższą efektywność w warunkach zachmurzenia.
Moduły amorficzne charakteryzują się niższą ceną od modułów mono- i multikrystalicznych. Pracują w szerszym zakresie widma i nie reagują tak gwałtownym spadkiem sprawności na wzrost temperatury ogniwa. Są także mniej wrażliwe na częściowe zacienienie.
Źródło: watt.pl