Ogrzewanie podłogowe dla pomieszczeń bez strefy brzegowej

Metodyka obliczeń dla pomieszczeń bez strefy brzegowej

  • Obliczyć zapotrzebowanie ciepła Q dla danego pomieszczenia wg PN-B/94-03406 oraz podać powierzchnię F i kształt podłogi wg projektu architektonicznego (z uwzględnieniem zabudowy wewnętrznej)
  •  Dobrać wykładzinę podłogową wg życzeń klienta, a następnie odczytać z tabeli 5 odpowiadającą jej wartość Rλ oporu cieplnego

wykładzina

  • Obliczyć orientacyjną gęstość strumienia ciepła z 1 m2 podłogi.

1

gdzie:
qor – orientacyjna gęstość strumienia ciepła [W/m2]
Q – straty ciepła pomieszczenia [W]
F – przewidziana do ogrzewania powierzchnia podłogi [m2]

Do dalszych obliczeń przyjmuje się pomieszczenie, w którym qor jest największe (z wyłączeniem łazienki, gdzie najczęściej wymagane jest zastosowanie dodatkowego grzejnika).

  •  Założyć temperaturę zasilania i powrotu instalacji i obliczyć .średnią różnicę temperatur

projco8

gdzie:
tśr– średnia różnica temperatur między czynnikiem grzewczym a temperaturą pomieszczenia [K]
tz – temperatura zasilania [oC],
tp – temperatura powrotu [oC],
ti – temperatura wewnętrzna pomieszczenia [oC],

Wartości tśr dla najczęściej stosowanych przypadków podane są w tablicy poniżej

projco9

  • Z tablicy poniżej wybrać moduł ułożenia rur “a”, dla którego q≈qor oraz nie jest przekroczona dopuszczalna temperatura podłogi

projco135 projco21

  • Obliczyć wydajność cieplną z 1 mb wężownicy

wydajnosc z metragdzie:
ql – wydajność cieplna z 1 mb wężownicy [W/m],
q – faktyczna gęstość strumienia ciepła [W/m2],
a – moduł ułożenia rur [m],

  •   Obliczyć wymaganą długość wężownicy “l”

projco14

gdzie:
l – długość wężownicy [m],
Q – straty ciepła pomieszczenia [W],
ql – wydajność cieplna z 1 mb wężownicy [W/m],

  •  Jeżeli l >120 mb wężownicę należy podzielić na kilka obwodów, dla których przeprowadza się oddzielne obliczenia cieplne i hydrauliczne, wyznaczając ilość ciepła oddawaną przez te wężownice.

projco15

gdzie:
Qi – ciepło oddawane przez i-tą wężownicę [W],
Q – straty ciepła pomieszczenia [W],
Fi – powierzchnia podłogi zajmowana przez i-tą wężownicę [m2],
F – całkowita powierzchnia podłogi [m2],
Temperatura zasilenia dla wężownic połączonych równolegle jest jednakowa.

  •  Przy obliczeniach wydajności cieplnych wężownic ogrzewających pomieszczenia, przez które prowadzone są odcinki tranzytowe przyjmuje się zapotrzebowanie cieplne danego pomieszczenia pomniejszone o zyski ciepła od przewodów tranzytowych

projco16

gdzie:
Q – straty cieplne pomieszczenia pomniejszone o zyski z tranzytów [W],
Qtr – zyski ciepła od odcinków tranzytowych wężownicy [W/m],
Q – straty cieplne pomieszczenia [W],
ltr – długości odcinków tranzytowych wężownicy [m],
ql – wydajność cieplna z 1 mb wężownicy [W/m],

  • Narysować wężownicę na rzucie poziomym pomieszczenia
  • Obliczyć strumień masy wody

projco17

gdzie:
G – strumień masy wody [kg/h],
Q – straty cieplne pomieszczenia [W],
Δt – różnica temp. między zasilaniem i powrotem czynnika grzewczego [K],

  • Obliczyć opory przepływu wody przez wężownicę

projco19

gdzie:
Δp – opory przepływu przez wężownicę [Pa]
R – jednostkowy liniowy spadek ciśnienia [Pa/m] (tablica poniżej)
l – długość wężownicy [m]
Z – opory miejscowe [Pa]

Jednostkowy spadek ciśnienia dla rur KISAN

projco22dodaj

Przy obliczaniu oporów miejscowych należy przyjąć współczynnik oporów miejscowych ξ=0,5 dla pojedynczego kolana wężownicy:

projco20

gdzie:
Z – opory miejscowe [Pa],
Z1 – jednostkowe opory miejscowe danej wężownicy,
ξ- współczynnik oporów miejscowych, wg tablicy poniżej

dodaj ostatnie

Jeżeli Δp > 20 kPa, wężownicę należy podzielić na krótsze odcinki i powtórzyć obliczenia cieplne i hydrauliczne dla każdego z nich.

źródło:
1) www.instsani.pl

Dodaj komentarz