Studzienka chłonna służy do odprowadzania ścieków wstępnie oczyszczonych jak i ścieków deszczowych bezpośrednio do gruntu. Wybór studni chłonnej ma uzasadnienie w przypadku:
- płytko posadowionej warstwy nieprzepuszczalnej poniżej której znajduje się warstwa przepuszczalna gruntu
- małej powierzchni działki uniemożliwiającej zastosowanie drenażu rozsączającego
Są to elementy najczęściej murowane lub betonowe. W przeciwieństwie do szamb studzienki nie są konstrukcją szczelną i umożliwia rozpływanie się ścieków ku dołowi i na boki przez specjalnie wykonane w tym celu otwory filtracyjne. Studzienki chłonne wypełnia się dodatkowo materiałem filtracyjnym w postaci żwiru o różnej granulacji, pełni on dodatkowa warstwę doczyszczającą ścieki o właściwościach zbliżonych do złoża biologicznego. Studzienki ulegają stopniowemu zamulaniu osadzającym się wewnątrz ziaren żwiru osadem. Wymagają okresowego wglądu i usunięcia wierzchniej warstwy żwiru wraz z mułem (średnio raz na 3 lata). Raz na 10 lat studnię trzeba gruntownie przeczyścić usuwając większość żwiru.
Zgodnie z prawem: „W razie braku możliwości przyłączenia do sieci kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, dopuszcza się odprowadzanie wód opadowych na własny teren nieutwardzony, do dołów chłonnych lub do zbiorników retencyjnych.” Dz.U. 2002 nr 75 poz. 690, Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Rozdz. 5, §28.2
Przepisy dotyczące położenia studni chłonnej mówią, że powinna znajdować się w odległości 3 m (2 m) od granicy działki i 30 m od studni wodociągowej – dotyczy to jednak studni odbierających ścieki sanitarne. W przypadku wody deszczowej lub pochodzącej z drenażu, czy stacji uzdatniania wody, wymagania nie są aż tak surowe.
Przykład studzienki chłonnej
źródło:
1) www.uzdatniamywode.pl
2) www.instsani.pl