Wielkość zestawu zależy od zapotrzebowania na wodę (wydajności) i wysokości podnoszenia pompy. Pojemność (objętość) zbiornika ciśnieniowego można dobrać z tabeli producenta zestawu hydroforowego uwzględniając zapotrzebowanie na wodę w gospodarstwie domowym – czyli ilość wody, jaką pompa (hydrofor) powinna dostarczyć w jednostce czasu (w budynku zamieszkanym przez czteroosobową rodzinę średnie zapotrzebowanie na wodę wynosi około 2 m3/h) i wartość minimalnego ciśnienia przed najwyżej położonym odbiornikiem, (od 0,2 do 0,25 MPa dla domu jednorodzinnego). Często wartość ciśnienia wody jest określana dla grupy odbiorników, dla których dla zachowania prawidłowej pracy ciśnienie to powinno wynosić nie mniej niż:
- 0,1 MPa – dla przepływowego podgrzewacza,
- 0,3 MPa – dla baterii z biczami wodnymi,
- 0,3-0,5 MPa – dla układu zraszaczy ogrodowych.
Zgodnie z przepisami pomieszczenie z tradycyjnym zestawem hydroforowym powinno:
- mieć wymiary nie mniejsze niż: 2,0 x 2,5 m w rzucie i 2,2 m wysokości,
- być wyposażone w wodoszczelną instalację elektryczną,
- być oświetlone,
- mieć instalację grzewczą, która zapewni minimalną temperaturę +5°C,
- mieć wentylację zapewniającą 1,5-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny,
- być wyposażone w wpusty kanalizacyjne, umożliwiające odprowadzenie wody w ilości odpowiadającej maksymalnej wydajności pompy, aby w razie awarii hydroforu pompowana woda mogła swobodnie odpłynąć do kanalizacji;
- posadzka pomieszczenia musi być ułożona ze spadkiem 1% w kierunku wpustów.
W większości zestawów hydroforowych z tyłu silnika znajduje się wentylator zapewniający utrzymanie jego niskiej temperatury. Ponieważ pobiera on powietrze do chłodzenia z pomieszczenia, temperatura w pomieszczeniu nie powinna przekraczać 40°C. Od 1 stycznia 2001 roku ujednolicono polskie przepisy dotyczące ocen wyrobów i procesów ich wytwarzania z wymogami obowiązującymi w Unii Europejskiej. Od tej pory wszystkie zbiorniki hydroforowe o wartości iloczynu ciśnienia i pojemności powyżej 0,005 MPa*m3 podlegają przepisom UDT. Przed dopuszczeniem do sprzedaży takie zbiorniki (na przykład zbiornik o pojemności 25 dm3 i nadciśnieniu 0,2 MPa) muszą otrzymać dokument poświadczający, że są wykonane zgodnie z przepisami UDT. Pompy hydroforowe o mocy poniżej 2,5 kW, niezmontowane w gotowe zestawy, oraz gotowe zestawy hydroforowe o iloczynie poniżej 0,03 MPa*m3 muszą posiadać Znak Bezpieczeństwa “B”. Wszystkie instalacje wodociągowe wykonane na potrzeby lokalnego zaopatrzenia w wodę ze studni z zastosowaniem zbiorników otwartych czy ciśnieniowych podlegają takim samym wymogom jak instalacje, dla których źródłem wody jest sieć wodociągowa. Próby szczelności muszą być zgodne z obowiązującymi wytycznymi.
Praca każdego układu z zastosowaniem zbiornika hydroforowego jest zautomatyzowana, a czynności i operacje, to m.in.:
- wywoływanie i przekazywanie sygnałów do włączania i wyłączania pompy,
- sterowanie pracą armatury zaporowej na przewodzie ssawnym i tłocznym,
- kontrola wartości parametrów charakterystycznych dla pompy: wydajności, ciśnienia, temperatury pracy elementów pompy,
- unieruchamianie pompy w przypadkach awarii,
- blokada pracy pompy w przypadku pracy na sucho, przegrzania łożysk, uszkodzenia zasilania.
źródło:
1) www.instsani.pl