Pierwsze rozwiązania instalacji ogrzewających dom stosowali już w IV w.p.n.e. starożytni Grecy i Rzymianie wykorzystując system zwany Hypokaustum (ciepłe powietrze z paleniska, wtłaczane w kanały biegnące w podłodze i ścianach). W Polsce system powyższy zastosowany był w zamku w Malborku i był pierwowzorem współczesnych ogrzewań powietrznych. Ogrzewanie centralne wodne zostało po raz pierwszy zastosowane w Anglii w 1716 roku. Oficjalnie za twórcę grzejnika uważany jest Franz San Galli, który opatentował swój wynalazek w 1855 r. w Sankt Petersburgu. W ciągu 155 lat kaloryfery uległy znacznym przeobrażeniom. Współczesne grzejniki zyskały ozdobne formy oraz nowe funkcje i dziś już w niewielkim stopniu przypominają dziewiętnastowieczne pierwowzory.
Schemat ogrzewania typu Hypokaustum
Rodzaje grzejników
Podział ze względu na rodzaj użytego czynnika grzejnego:
- wodne
- parowe
- elektryczne
- gazowe
Podział z uwagi na sposób przekazywania ciepła do pomieszczenia:
- konwekcyjne ( z konwekcją naturalną lub wymuszoną wentylatorem)
– płytowe stalowe
– płytowo konwektorowe stalowo-aluminiowe lub miedziano-aluminiowe
– członowe, żeliwne, stalowe lub aluminiowe
– rurowe z rur gładkich lub ożebrowanych
– nagrzewnice (grzejniki z wbudowanym wentylatorem)
- promieniujące
– promienniki podczerwieni tzw. jasne (ceramiczne) i ciemne (rurowe)
– grzejniki płaszczyznowe (podłogowe, ścienne i sufitowe)
– taśmy promieniujące
źródło:
1) www.instalacjebudowlane.pl
2) www.instsani.pl