Podstawowymi parametrami decydującymi o doborze pompy są: obliczeniowa wydajność pompy oraz wysokość podnoszenia.
Wymaganą wydajność pompy Vp wyznacza się w oparciu o obliczeniowe zapotrzebowanie na moc cieplną odbiorników przyłączonych dodanej instalacji zgodnie z zależnością:
Vp – obliczeniowa wydajność pompy, [m3/s],
Q – obliczeniowe zapotrzebowanie na moc cieplną instalacji c.o. [W],
tz – obliczeniowa temperatura wody zasilającej instalację, ºC,
tp – obliczeniowa temperatura wody powracającej z instalacji, ºC,
cw – ciepło właściwe wody [4186 J/(kg×K)],
ρ– gęstość wody dla średniej temperatury czynnika [kg/m3],
1,1 – współczynnik korekcyjny do wydajności pompy.
Orientacyjna wysokość podnoszenia pompy:
w którym:
Δpzc – opór źródła ciepła, np. opór wymiennika ciepła po stronie instalacyjnej, Pa,
∑L – suma długości działek w najbardziej niekorzystnym obiegu, m,
ρ – gęstość wody płynącej przez pompę, kg/m3
W powyższym wzorze 100-250 oznacza przyjętą wstępnie wielkość strat liniowych i miejscowych w instalacji wyrażona w paskalach, w odniesieniu do 1m przewodu. Podstawą doboru i oceny pomp są ich charakterystyki hydrauliczne, czyli graficzne odwzorowanie zależności wysokości podnoszenia od wydajności pompy. Pompy należy dobierać tak, aby przy zadanych parametrach (wydajności i wysokości podnoszenia) pompa pracowała z optymalną sprawnością. W instalacjach grzewczych pompy są tak dobierane, aby zapewnić przepływ czynnika wymagany do pokrycia maksymalnego obciążenia urządzenia grzewczego. Zmiana charakterystyki sieci przewodów (np. spowodowana dławieniem przepływu przez zamykanie zaworów grzejnikowych) powoduje przesunięcie punktu pracy na charakterystyce pracy pompy. Nowemu położeniu odpowiada większa wysokość podnoszenia pompy. Płaskie charakterystyki pomp zapewniają ograniczenie hałasu przepływu oraz niewielkie zmiany ciśnienia w obiegach przy stosowaniu grzejnikowych zaworów termostatycznych. Dla pomp posiadających kilka biegów należy wskazać, na którym biegu pompa będzie pracować.
Wyznaczenie punktu pracy pompy
Następnym krokiem jest ustalenie wysokości podnoszenia dobranej pompy dla wymaganej wydajności. Wysokość ta będzie podstawą równoważenia hydraulicznego instalacji. Alternatywnie możliwe jest wcześniejsze zaprojektowanie instalacji, a następnie dobranie do niej odpowiedniej pompy. Korzystamy wtedy ze wzoru:
gdzie:
∑(R×L+Z) – strata ciśnienia najniekorzystniejszego obiegu wraz ze stratą ciśnienia w źródle ciepła, [Pa],
pczgr – obliczeniowa wartość ciśnienia czynnego grawitacyjnego w najniekorzystniejszym obiegu. [Pa]
b – współczynnik korekcyjny do doboru wysokości podnoszenia pompy uwzględniający rezerwy na nieprzewidziane straty ciśnienia.
źródło:
1) www.instsani.pl