Ilości powietrza wentylacyjnego – obliczenia

• Obliczanie ilości powietrza wentylacyjnego na podstawie ilości osób

gdzie:
n – ilość osób w pomieszczeniu
V_i – ilość powietrza przypadająca na jedną osobę w [m3/h] wynosząca w przybliżeniu od 20-60 m3/h,
Wartość Vi można przyjmować według tabeli poniżej:

Rodzaj pomieszczenia	Ilość powietrza w m3/h
Przedszkola i żłobki (ilość powietrza obniżona)	15
Pomieszczenia do stałego i czasowego pobytu ludzi	20
Pomieszczenia publiczne w których dozwolone jest palenie tytoniu, pomieszczenia klimatyzowane bez otwieranych okien	30
Pomieszczenia klimatyzowane bez otwieranych okien w których dozwolone jest palenie tytoniu	50

 

• Obliczanie ilości powietrza na podstawie krotności wymian

gdzie:
n- krotność wymian
V_p – kubatura pomieszczenia w m³
Krotność wymian można przyjmować według danych poniżej:

 

• Minimalny strumień powietrza w pomieszczeniach niemieszkalnych według PN-EN 15251:2007

gdzie:
n- zakładana ilość osób
V_L – wymagany strumień powietrza dla jednej osoby [l/s] A – powierzchnia pomieszczenia [m²]
V_A – wymagany jednostkowy strumień powietrza z uwagi na emisyjność materiałów budowlanych [l/s x m²powierzchni podłogi]

Zestawienie minimalnych ilości powietrza dla pomieszczeń niemieszkalnych

 

• Minimalny strumień powietrza w pomieszczeniach  mieszkalnych według PN-EN 15251:2007

gdzie:
V_L – wymagany strumień powietrza dla jednej osoby [l/s]
A – powierzchnia pomieszczenia [m²]
V_A – wymagany jednostkowy strumień powietrza z uwagi na emisyjność materiałów budowlanych [l/s x m²powierzchni podłogi] n – zakładana maksymalna ilość osób lub sypialni
Va – wymagany dodatkowy strumień powietrza [l/s x m²]

Zestawienie minimalnych ilości powietrza dla pomieszczeń mieszkalnych

• Obliczanie ilości powietrza na podstawie zysków ciepła

gdzie:
Q_max – największa sumaryczna wartość zysków ciepła w pomieszczeniu [W],
ρ – gęstość powietrza, [kg/m3] (zwykle przyjmuje się 1,2 kg/m3)
c_p – ciepło właściwe powietrza (zwykle 1,005 kJ/(kg×K)), t_n – temperatura powietrza nawiewanego [K],
t_u – temperatura powietrza usuwanego z pomieszczenia, [K] przy wysokości umieszczenia nawiewników 1,5-2,0m nad podłogą przyjmuje się t_u=t_p (tp- temperatura obliczeniowa powietrza w pomieszczeniu), dla większych wysokości t_u = t_p + β×(h – 2),
β– pionowy gradient temperatury [K/m] (zwykle od 0,2 do 0,4 K/m),
h – wysokość umieszczenia wywiewnika liczona od podłogi pomieszczenia W praktyce przy wysokości umieszczenia wywiewników do 4 m, gradientu temperaturymożna nie uwzględniać tj. tu = tp.

• Obliczanie ilość powietrza wentylacyjnego na podstawie zysków pary wodnej

gdzie:
W – ilość wydzielanej pary wodnej w [g/h]
ρ – gęstość powietrza, [kg/m3] (zwykle przyjmuje się 1,2 kg/m3)
X_u, X_n – ilość pary wodnej odpowiednio w powietrzu usuwanym i nawiewanym w [g/kg]

• Obliczanie ilość powietrza wentylacyjnego na podstawie ilość zanieczyszczeń wydzielanych w pomieszczeniu

gdzie:
W – ilość wydzielanej pary wodnej w [g/h]
ρ – gęstość powietrza, [kg/m3] (zwykle przyjmuje się 1,2 kg/m3)
X_u, X_n – ilość pary wodnej odpowiednio w powietrzu usuwanym i nawiewanym w [g/kg]

W przypadku wydzielania się w pomieszczeniu kilku zanieczyszczeń gazowych ilość powietrza wentylacyjnego określa się jak:

– sumę ilości powietrza wentylacyjnego osobno dla każdego zanieczyszczenia oddzielnie w przypadku gdy zanieczyszczenia powodują podobne objawy oraz występuje efekt synergiczny. Dotyczy to min. rozpuszczalników, gazów drażniących – maksymalną wartość strumienia obliczoną dla poszczególnych zanieczyszczeń jeśli ich wpływ na organizm jest inny

V = MAX (Vi)

Maksymalne dopuszczalne stężenia niektórych zanieczyszczeń powietrza w pomieszczeniu według  Dz. U. 2002  nr 217, poz. 1833:

Najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) – wartość stężenia która w okresie 8 godzinnego dnia pracy nie powoduje u pracownika negatywnych zmian.

 Najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) – średnie stężenie które nie wywołuje ujemnych zmian u pracownika jeśli występuje nie dłużej niż 15 minut  i nie częściej niż 2 razy w ciągu zmiany roboczej.

Najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP) – stężenie zanieczyszczenia w powietrzu które ze względu na zagrożenie zdrowia i życia pracownika nie może być przekroczone w żadnym momencie.