Sieć kanalizacyjna służy do odprowadzania ścieków sanitarnych i wód deszczowych z budynków oraz ulic do oczyszczalni ścieków lub naturalnego odbiornika po uprzednim oczyszczaniu.
Instalacja kanalizacyjna składa się z poziomów (kanałów, przewodów) nachylonych pod pewnym kątem. Poziomy zbierają ścieki z pionów, a te z kolei – z domowych przyborów sanitarnych. Instalację tą można podzielić na zewnętrzną, wewnętrzną. Podział jest istotny przy doborze materiału instalacyjnego ponieważ nie każdy materiał sprawdzający się wewnątrz budynku nadaje się do wykorzystania w instalacji zewnętrznej. Granicą między instalacją wewnętrzną a zewnętrzną jest tzw. czyszczak główny. Jest to kształtka umieszczona na przewodzie kanalizacyjnym, która pozwala na jego badanie, oczyszczanie i inne prace konserwacyjne.
W każdym temacie dotyczącym sieci i instalacji pojawia się pytanie gdzie jest granica między tymi elementami. Odcinek, który łączy kanalizację na terenie posesji z siecią to przykanalik (przyłącze kanalizacyjne). Kwestia do kogo on należy regulowana jest między odbiorcą a dostawcą lecz za jego budowę i opłaty z tym związane odpowiada właściciel nieruchomości (choć nie zawsze). Przykanalik najczęściej włączany jest on do studzienki rewizyjnej bądź włazowej ale można też wykonać połączenie przez wpust boczny lub złącze siodłowe. Granicą jest więc pierwsza studzienka znajdująca się w pobliżu nieruchomości licząc od strony budynku. W przypadku braku studzienki przyłącze to odcinek od granicy budynku do granicy nieruchomości.
